به اصرار بعضی از دوستانم فعلا تعطیل کردن را بی خیال شدم.
امروز رفته بودم مرکز خرید تندیس برای دیدن اونجا و به ویژه یه فروشگاه خاص که یکی از دوستانم به من توصیه کرده بود. توی ویترین مغازه ای کفشی که قبلا یک عدد از آن را به من هدیه داده بودند دیدم. رفتم از فروشنده پرسیدم قیمتش برای چقدره، دهنم باز موند:۱۲۰ هزار تومن ناقابل (قابل شما رو نداره!). کفشش کاملا آشغالی بود و جنسش هم زیاد دوام نمی آورد(البته امیدوارم دوست عزیزم که کفش را به من هدیه داده این متن را نخواند!). خلاصه این که ده برابر گرون فروختن را دیده بودم، ولی سیصد برابر را ندیده بودم که خدا رو شکر امروز دیدم.
این جور مغازه ها برای گرون فروشیشون یه فلسفه ی رایج دارند: پول جامون رو داریم می گیریم. و البته واقعا هم پول جاشون زیاده ولی به هر حال به نظر من دلیل نمی شود...
پ.ن: در کشور های اروپایی هم این موضوع (که یک جنس را در ده جا با ده قیمت متفاوت می خری) وجود دارد، امّا باز هم به نظر من دلیل نمی شود که این کار عینا توی ایران انجام بشه. بلاخره برای هر چیزی حدی وجود داره...
جالب بود؟!
علی اکبر عزیز :
من دلیلی نمی بینم که تنها مطالبی را که برای همه جالبند این جا ذکر کنم. گاهی اوقات می خواهم که نظرات دیگران را راجع به موضوعی بدانم(اگر نظر خاصی دارند).