اتابک عزیز اینجا می نویسد

دوست عزیزم اتابک چندی است که من را با لطف های خود شرمنده می کند. وبلاگ من را به دوستانش معرفی می کند، به من لینک می دهد، آدرس سایت رسمی بایرن مونیخ(تیمی که از بچگی ام عاشقش بودم) را به من هدیه می کند(هر چند که این آدرس را با یک جستجوی ساده در گوگل می توان پیدا کرد، اما تا به حال به ذهنم نرسیده بود که این کارو بکنم چون یکسالی بود که چندان تو نخ فوتبال نبودم و فقط خبر حذف بایرن را از جام قهرمانان گرفتم، البته بایرن که معمولا در لیگ قهرمان است و نیازی به گرفتن خبر قهرمانی اش در لیگ آلمان نیست!).
اما از همه مهمتر به من یاد آوری کرد که فوتبال هم جنبه ای از زندگی مدرن است و نباید از آن غافل بود. من زمانی که وبلاگ استاد و دوست(اگر ایشان ما را قابل بدانند که خود را دوست ایشان بدانیم!) عزیزم آقای شیوا را دیدم(سیستم لینک دادن از وسط متن من خرابه! از توی لینکدونی ها "راز" را می توانید باز کنید، وبلاگ با سابقه ی ایشان است)، دوباره وبلاگ نویسی را شروع کردم( در واقع دیدن وبلاگ ایشان مزایای وبلاگ نویسی را به من یاد آوری کرد و شروع کردم).
حال بعد از دیدن وبلاگ اتابک عزیز(از توی لینک ها با نام اینتر میلان می تونید پیداش کنید) و دیدن احساسات پاک یک طرفدار(راجع به این لغت پاک باید بعدا بیشتر صحبت کنم!) تصمیم گرفتم هر از گاهی از فوتبال هم خبر بدهم و بنویسم، هر چند کم. خوبه که ذهن آدم گاهی به فوتبال هم بپردازه که تنوع داشته باشه.
بد نیست که حداقل اگر در فوتبال به روز نیستم، گاهی از احساسات فوتبالی هم بنویسم!
به هر صورت این هدیه اتابک به من است که ایده داشته باشم گاهی از احساسات فوتبالی هم بنویسم. امیدوارم بتوانم این لطف را به طرزی در خور و شایسته جبران کنم.
پ.ن: (این متن زیاد پرانتز داشت! امیدوارم راحت بتونید بخونیدش! در ضمن از تمام آراء راجع به فوتبال در جهان مدرن استقبال می کنم)