عده ای دوست دارند در زمان بمانند و به جلو نروند. عده ای پیشرفت غیر خطی به جلو را دوست ندارند و غافلند از این که سیستم های هوشمند همیشه غیر خطی اند. عده ای هستند که هر چند نمی دانند اما مرتجعند.
مرتجع... واژه ای که در میان مجاهدین در اوایل انقلاب جز دشنام های بد بود. برای پایین آوردن یک انسان کافی بود برچسب مرتجع را به آن بچسبانی... شاید زیاده روی می کردند نه؟
به هر حال من با روح ارتجاع مشکلاتی اساسی دارم. شاید همین مشکلات به مشکلات من با ذات مقدس شدن چیزی مشکل دارد.
بزرگ شدن یعنی این که بفهمی آن چه که در قبل در تلاش برایش بودی بی معنی است و معناها و ارزش های جدید خلق شوند... نه لزوما ادامه ی راه قبلی با همان شیب...
منظورت از مجاهدین فقط "مجاهدین خلق" ه یا همه ی مبارزها؟
(به من هم سر بزن)
گرچه بزرگ شدن به معنای ساختن الگوهای تازه و شیب های گوناگون است اما اگر رشد را به معنای بی معنا دانستن هر آنچه در قبل ما را ساخته است باشد بدانیم دیگر رشد هم مفهوم خود را از دست می دهد. و زندگی بدل می شود که به یک انسان دو رو که نه چند رو که هر روز آدم را بازیچه ی یک سری ارزش ها و هدف ها می کند.
من فکر می کنم مجموعه ای از ارزش های همیشه ثابت و تعدادی الگوهای متغیر برای ما نقشی سازنده در تکامل دارند.
به روزم. منتظرتان هستم...
با تشکر.