محرم

با دوری ام، دلم هوای اونجا رو تو محرم کرده... این قدر که بلند شم از Youtube مداحی هایی که یه موقعی بهشون فحش آبدار می دادم رو برای خودم بذارم :)
دوری در گذشته ی بلاگم زدم. دنبال کامنت های یک آدم قدیمی می گشتم که پیداش نکردم، ولی دلم تحمل نیورد و دستام تموم کردن... هوای انفجار ندارم الان.
دوباره به ذکر نیاز دارم، ازون ذکرای قدیمی، ولی تو فرمتی جدید. چند روزه بدجوری هواتو کردم... یا منو یار کن یا خودت یار باش... البته فکر کنم به هردوش نیاز دارم.
پ.ن: هیف که تهران نیستم که برم چند تا عکس محرم بگیرم. نتونستم جایی سری بزنم، امروزز همش تو خونه بودم و حتی قدم هم نزدم.
پ.ن2: به روزانه نویسی دارم نزدیک می شم؟ اگر این طور باشه این حضور رو در غیبت اون تفهیم می کنم احتمالا.
پ.ن3: زیاد سعی نکن هواج های من رو ترجمه کنی، بخون و رد شو، دوباره نخون.