ولنتیاین + نقد خود

  این ولنتاین که سمبل دوست داشتن هستش، دوستی ای که پدیدار نشد هیچ، دوستی ای هم پر پر شد، این است که جدا خودم را درباره اش نقد می خوام بکنم.

  امروز توی شنیدنی های تست زبانی که داشتم، دو تا موضوع جالب بودند: یکی در مورد روابط مجازی که احتمالا مفصل درباره اش خواهم نوشت و دیگری درباره ی شیوه های مدیریتی. در دومی به راجع به مطالعه ی موردی بود که تو شرکتی اشتباهی رخ داده بود و شرکت کلی ضرر کرده بوده. مدیر این جا میاد یک جلسه می ذاره، توش خیلی آروم برای همه توضیح می ده که کسی قرار نیست تنبیه بشه یا اخراج و تنها به جای معذرت خواهی از کارمندها توضیح می خواد که تیم با هم بفهمند که مشکل چه طور شکل گرفته و عملکردی تنظیم کنند که اشتباه دیگه رخ نده. با این برخوردش باعث شد که مشکل دقیق ریشه یابی بشه و مفهوم تیمی بودن رفتار شرکت هم رشد پیدا کنه.

  نقد هم روش داره، نقد کشکی نیست. هر حمله ای نقد نیست. هر تمجیدی هم نقد نمی شه(معلم جامعه شناسی ای داشتم که به من درس داد نقد می تونه مثبت هم باشه).

  خلاصه این که باید روندهای درونی رو بیشتر نقد کنم.