۱۳ را دیدم

  دروغ چرا... پایانش من را به یاد پایان فیلم "گانگستر آمریکایی"(American Gangster)  می اندازد. ۶ ماه حبس تعزیری. از خدا معذرت خواست و خلقش بخشیدندش.

  البته مطمئنا از خالی گذاشتن انتهایش برای برداشت مخاطب(پایان باز) خیلی بهتر بود.

  شاید دفاعیات پایانی اش پر معنی ترین و به نوعی کامل کننده ترین قسمت حرف های فیلم بود. نه بی تردید اوج پختگی خود و شکستن کلیشه هایش را نشان داد.

  بله امروز فکر می کردم که مدیری باید از طرف مقامات برای این که ادبیات گفتاری مردم را در دوره ای تحت تاثیر قرار داد توبیخ شده باشد. ولی دیدم که چه پر تجربه این بار سراغ شیراز رفت و حضرت حافظش و مردی ادبی که "به همه احترام می گذارد."

  مولفه های بسیاری در شخصیت مسعود شصت چی هست که بحثی مفصل می طلبد. بله این بار مثل "لیلی با من است" با یک دلقک طرف نیستیم که تنها با نادانی اش به خنده وادارمان کند.

  طنزش چه تیز هدف گرفت، از نیروی انتظامی و برخورد با اراذل و اوباش، تا برخوردش با "استاد" که چرت و پرت هایش را تحسین می کردند.

  سخن بسیار است، تا این حد نمی خواستم بیایم. نمی دانم از یک نفر چطور تشکر کنم، که علاوه بر تمام خوبی هایش مرا به این شوق داد که این مجموعه را ببینم(منی که مخالف اساسی تماشا کردن بعضی کارهای مدیری مثل شب های برره و پاورچین بودم البته با کارهای قدیمی اش مثل پلاک ۱۴ و جنگ ۷۸ خاطراتی اساسی دارم). بله با هزار زحمت و اینترنتی این ۱۳ قسمت را دیدم(چقدر این را دوست دارم که بچگی نکردند تعداد را به آن خرافات بکنند ۱۲ یا ۱۴ یا ۱۲+۱‌! بله ۱۳ را نه تنها بد نمی دانم، حضورش را دوست دارم :)‌ ).

  بله سر فرصت می رم سراغ چیزهای دیگر. فعلا نقشه ام این است که پراکنده در چند پست بنویسم و سپس از کل مقاله ای به وجود بیاید، به سبک گروه مطالعاتی مان که قرار است از اردیبهشت شروع کند(به امید خدا) و تنها با حضور خودم و آن که... :)

  پ.ن: احتمالا موضوع بعدی را می گذارم چگونگی قرار دادن داستانی غیر خطی در شخصیت هایی خطی.