حیف که این جا را لایق حضورت نمی دانم وگرنه این جا چه می شد.
آدم ها دارند به سرعت رد می شوند. شاید به سرعت به مرگ نزدیک می شوند و زمان را احساس نمی کنند.
فیس بوک برای Instant Messaging ساخته نشد. فیس بوک قرار بود یک چیز شبه آف لاین باشد. از قرار این بود که مثل چت نباشد و به این دلیل طرفدار پیدا کرد که زمان را زیاد تلف نمی کرد. در عین حال کمتر مجازی بود و دوستان بیشتر واقعی بودند و فیزیکی.
ولی گذشت و عوض شد. برای این که مشتری هایش بیشتر شوند، چت اضافه شد. بعد مدام به سمت زنده به روز شدن سوق پیدا کرد تا الان به جایی رسیده که تقریبا کاملا زنده اخبار دوستان می رسد.
جی میل هم از اول یک سرویس میل بود، نه چیزی که یک گوگل تاک خیلی سریع کنارش باشد.
یاهو هم در ورژن قدیمی اش چت را کنار ایمیل ندارد.
چه شد که این ها آمدند؟
تنها آنالوژی اش برای من رد شدن سریع آدم ها از کنار هم در کلان شهرهاست. آدم ها این قدر سریع از هم می گذرند و به هم نگاه نمی کنند تا شناخته نشوند.
آدم ها پشت سرعت پنهان می شوند. البته هر مومنتوم را پایانی هست.
وعده ی دیدار شکست های مان یا لمس پیروزی حقیقی ؟