پروردگارا! آن هنگام که روزگار لبانم دوخته، آن هنگام که در سخت ترین شرایط عهدی با خود بسته ام، آن هنگام که بندگانت از آن تو اند، خودت باش پل قلب های ما آدمیان، ما بندگان غافل و ما بندگان از خود بی خود شده ی جاهل.

اینک تنها شاید با تو گفتن باشد پرودگار که عهد سکوت شکسته نمی شود. خودت سکوت قلب هایمان را بشکن، گرچه دهانمان دوخته و تک صدایمان سوخته.

به حق آن که ذلیل و خار گشته منم یا رب. نگذار تا بنده ای دیگر از تو خود را خار کند به پای من بی ارزش.