سلام
بازهم ببخشید که زیاد مطلب نمی نویسم. مطلب بعدی ام نظرم راجع به نوشته ی زیر خواهد بود :
http://javadkashi.blogspot.com/2006/01/blog-post_07.html
بروید بخوانید. آن را یک استاد جامعه شناسی نوشته. اگر بعضی کلماتش را نفهمیدید بیایید از خودم بپرسید(نثر ادبی نسبتا سنگینی دارد). اگر دوست دارید مطلب بعدی ام را کامل بفهمید آن را ابتدا کامل بخوانید.
با آرزوی موفقیت و خوشخبتی برای همه انسان ها
تازگی ها با یک دانجشوی فوق لیسانس ارتباطات آشنا شده ام که در زمینه ی تحقیقم به من کمک هایی کرد.
او می گفت که در دانشگاه های ایران استاد ها تمام معلومات خود را به دانشجو منتقل نمی کنند و همیشه تکه هایی را نا تمام و گنگ می گذارند(حتٌی بهترین های آن ها مثلا در زمینه ی علوم انسانی دانشگاه تهران و علامه طباطبایی).
مثلی قدیمی هم در این رابطه وجود دارد :
روزگاری استادی بود که در فنون کشتی مهارت زیادی داشت. یکی از شاگردانش را خیلی دوست داشت و بیش از همه برایش وقت می گذاشت و به او فن می آموخت. تا این که روزی به او گفت که دیگر فنی ندارم به تو بیاموزم. سپس شاگرد به پیش حاکم رفت و گفت که استاد کشتی این شهر دیگر من هستم و پیرمرد را کنار بگذار. حاکم هم مسابقه ای بین استاد و شاگرد می گذارد. در مسابقه استاد شاگرد را با فنی که به وی نیاموخته بود می برد. بعد شاگرد می گوید که این چه فنی بود که به من نیاموخته بودی ؟ و استاد می گوید این فن را برای این روز نگاه داشته بودم ...
البته آن دانشجو می گفت که این حرف را سرسری و فقط با توجه به دانشگاه خودش نمی گوید زیرا برای تحقیقش به چنیدین داشگاه مطرح تهران رفته است.
به هر صورت اگر حدسی نظری یا تجربه ای در مورد این موضوع دارید ممنون خواهم شد که در قسمت نظرات وارد کنید.
به نظر من اکثر مردم ایران به دنبال تاپ بودن و اوّل بودن نیستند. کافی است در همین مکالمه های ساده ای که در اتوبوس ، تاکسی و سایر مکان های عمومی ببینی. همه می گویند که ما در آسمان یک ستاره هم نداریم و ازین قبیل حرف ها .
در نتیجه نگرش عامه ی مردم به موضوعات از دید متوسط رو به پایین است.
شاید به همین دلیل است که عده ی کمی جذب رشته های علوم اسنانی می شوند : بیشتر رشته های علوم انسانی در سطح متوسط چندان منافعی برای فرد ندارند.
امّا ما مهندس برق بی کار نداریم (یا اگر داشته باشیم کم داریم) ولی فارق التحصیل علوم انسانی بی کار خیلی زیاده.
در نتیجه ، اکثر افراد جامعه ، اعم از نخبه ، متوسط و ضعیف جذب رشته های مهندسی می شوند و ما امثال آقای شیوا را به ندرت مشاهده می کنیم.