به یاد فرهاد

 به مناسبت پخت اولین کیک زرد هسته ای، شبکه ی ۱ صدا و سیما، همان طور که خیلی از ما شاهد بودیم آهنگ شبانه ی ۲(یه شب مهتاب) فرهاد مهراد، خواننده ی فقید(که من خیلی دوسش دارم یا به عبارتی عاشقش هستم) رو گذاشت. دمو و نمایشی آشغالی هم برایش ساختند.

 آن ها که حتی لیاقت این را ندارند که اسم شان را ببرم، بار دیگر به خواسته ی روح آن هنرمند که در زمان حیاتش بیان کرده بود بی احترامی کردند. او خواسته بود که آثارش به هیچ وجه در صدا و سیما استفاده نشود. بارها این حرکت توهین آمیز را انجام دادند. آن ها از نسل و طرز تفکر همان هایی هستند که در اوایل انقلاب به فرهاد اجازه ی نشر آثارش را ندادند(با این که آهنگ های فرهاد انقلابی بودند و فرهاد سختی هایی برای خواندن آن آهنگ ها متحمل شده بود).

 او هنرمند بود، هر چند آکادمیک نبود و حتی آهنگ ساز آثار معروفش(اسفندیار منفرد زاده) هم درست و حسابی تحصیل نکرده بود. هر چند معتاد بود(به مانند خیلی از آن هایی به عنوان هنرمند شناخته می شوند)، اما بین همنوعان خویش سرآمد بود.  

 بارها به خواسته اش بی توجهی کردند، اما این بار خیلی بیشتر از بارهای قبل ناراحت شدم، حتی بیشتر از کار آن خواننده مزخرف آهنگ جشن تولدی ساز(اندی) که آهنگ فرهاد را چنین احمقانه تغییر داده بود و آن را با سلیقه ی خودش خوانده بود و حتی به انتهای شعرش اضافه کرده بود. آخر می دانید، این بار گند کاری خود را که در سطح بین المللی انجام دادند را به فرهاد وصل کردند. آخر نمی دانم چطور به ذهن آن تهیه کننده ی بی شعور رسیده بود که ارتباطی بین آهنگ فرهاد و گند کاری آن ها بیابد.

 کار آن ها محکوم به نابودی و فراموشی باد.

 فرهاد تو پاک و منزهی از آن چه به تو و حرکت تو بستند.

 و مرگ بر آن هایی که به خواسته ات بی توجهی کردند.

 و مرگ بر کل حرکت و تفکر آن ها.

 به امید روزی که زمین از ننگ وجود ازین دست تفکر ها پاک باشد.