زمانه

  همزمان با حملات "کلامی" وار، برچسب زننده و Streotyping جناب آقای گنچی به اصول دین و دین عرفان گرایانه در زمانه، و بالاخره بعد از ظهور هادی ناصری با روش احمقانه ی بحثش در مورد آن موضوع شخصی بدن، و بعد از همه بعد از خواندن این عبارت:

 "به‌عنوان مثال اگر در یکی از فروشگاه‌های کتاب سراغ کتابی را از عین القضات یا سهروردی بگیرید به سختی می‌توانید آن را بیابید، اما اگر دنبال کتابی از اُشو یا پایولو کوییلیو و یا نمونه سنتی‌ترِ خودمان حسن حسن‌زاده آملی بگردید، نه تنها تمام کتاب‌های آن‌ها، بلکه چندین جلد از هر کتاب را می‌یابید."

 که در آن پائولو کوایلو و حسن زاده ی آملی در یک دسته فرض می شوند،

  کم کم داره حالم از زمانه به هم می خوره. تنها موضوع جالب هم اخبار جامع و پوشش خبری کلی انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست که باعث می شه در گوگل ریدر بخونمش، ولی کم کم دارم خسته می شم.

  کارهام داره زیاد می شه. از بی تحرکی خیلی افسرده می شم. زمانه خوندن کم کم داره می شه آخرین انتخابم، اون هم برای پر کردن وقت هایی که نمی شه حرکت کرد.

 Should I be a Gangsta, I'd yell:

 "Yo, Zamaneh, ur starting to Stouck, stop it now "

سالی که نکوست از بهارش پیداست(.)